แนว/ประเภท : ตลก, ดราม่า, โรแมนติก
ผู้กำกับภาพยนตร์ : บรรจง ปิสัญธนะกูล
บทภาพยนตร์ : นนตรา คุ้มวงษ์, ฉันทวิชช์ ธนะเสวี, บรรจง ปิสัญธนะกูล
นักแสดง : ฉันทวิชช์ ธนะเสวี, หนึ่งธิดา โสภณ, วรัทยา นิลคูหา
เรื่องย่อ : กวน มึน โฮ (2010) ชายหนุ่ม (ฉันทวิชช์ ธนะเสวี) ผู้ชายที่จะไปประเทศเกาหลี ด้วยรองเท้าแตะคีบ และเสื้อยืดย้วยๆบวกกางเกงขาสั้น เขาเป็นคนเดียวในกรุ๊ปทัวร์ที่ไม่มีครอบครัวหรือคนรักมาด้วย บางทีที่นั่งว่างเปล่าข้างๆ อาจเป็นสาเหตุให้เขาเมามายขนาดนี้ในวันเดินทาง หลังล้อเครื่องแตะพื้นผิวท่าอากาศยานกรุงโซลโปรแกรมเที่ยวตามรหัส 6-7-8 คือ ตื่นนอน 6 โมงเช้า กินข้าว 7 โมงเช้า ล้อหมุน 8 โมงเช้า คาสิโนออนไลน์
MovieHD ดูหนังออนไลน์ ดูหนัง หนังไทย หนังฝรั่ง หนังการ์ตูน ยอดมนุษย์เงินเดือน หนัง18+ หนังเอเชีย ซีรี่ย์เกาหลี Movie HD หนังชนโรง เลือกชมภาพยนต์เรื่องอื่นๆ ได้อีกมากมาย ที่ หมวด หนังไทย สุดยอดภาพยนต์ออนไลน์คุณภาพจาก เรา SLOTXO
คืนนั้นชายหนุ่มเลยต้องพึ่งเหล้าโซจู ซึ่งเขามาเมาสลบอยู่หน้าเกสท์เฮาส์แห่งหนึ่งในชุดคลุมอาบน้ำโรงแรม เช้าวันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มลุกพรวดขึ้นมาหมิ่นเหม่เวลาล้อหมุน หญิงสาว (หนึ่งธิดา โสภณ) ที่ยืนอยู่ตรงนั้นร้องโวยวาย เพราะต้องการทวงเสื้อหนาวที่เธอเสียสละให้เขาใช้คลุมกายคืน ชายหนุ่มผู้หลงทางจึงบังคับแกมตีมึนให้หญิงสาวพาไปส่งที่โรงแรม แต่เพราะหลงทางเสียเวลา หลงเสพสุราเสียอนาคต ชายหนุ่มตกรถพลาดทัวร์สุดเนิร์ด จนต้องตามหญิงสาวที่ตั้งใจมาทัวร์เดี่ยวตะลุยโลเกชั่นซีรีส์สสุดฮิตของเกาหลีแทน
ชายหนุ่มอดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมหญิงสาวถึงมาเที่ยวคนเดียว เธอตอบง่ายๆว่า เที่ยวคนเดียวไม่ต้องเกรงใจใคร อยากไปไหนก็ไป ไม่ต้องทะเลาะกับใครด้วย อาจเพราะความคะนอง หรือ ความเหงาทำงานเต็มที่ก็สุดจะเดา อยู่ๆ ชายหนุ่มก็ยื่นข้อเสนอว่า “งั้นเรามาเที่ยวด้วยกันมั้ย ถ้าเธอไม่ชอบเที่ยวกับคนรู้จัก เราก็ไม่ต้องรู้จักกัน ไม่รู้ชื่อ ไม่รู้ข้อมูลส่วนตัว” เขายิ้มร่าพลางสรุป “เราจะเป็นแค่คนแปลกหน้าสองคนที่ไปเที่ยวด้วยกัน”
ประเทศ: ไทย
วันเปิดตัว: August 19, 2010
ความยาว: 2 ชั่วโมง 00 นาที
ผู้กำกับ: บรรจง ปิสัญธนะกูล
นักแสดง: ฉันทวิชช์ ธนะเสวี, หนึ่งธิดา โสภณ, วรัทยา นิลคูหา
“กวน มึน โฮ” หรือในชื่อฝรั่งคือ Hello Stranger เรื่องราวของคนสองคน บนคาบสมุทรเกาหลี มีที่มาจากหนังสือขายดี “สองเงาในเกาหลี” ของคุณทรงกลด บางยี่ขัน แต่เรื่องราวในหนังไม่ได้เหมือนหนังสือเสียทีเดียว บทถูกปรับไปในทางที่ผู้กำกับและผู้เขียนบทต้องการ โดยใช้เค้าโครงแนวคิดจากคำถามที่ว่า คนไม่รู้จักกัน จะรักกันได้หรือไม่?
ตัวละครที่จะว่าไป แทบจะเล่นกันอยู่สองคน ระหว่าง เต๋อ ฉันทวิชช์ และ หนูนา แต่ปรากฏว่า มันกับตรึงผู้ชมอย่างเราให้อยู่กับเส้นเรื่องได้อย่างไม่ตกหล่นเลย
ผู้ชายคนหนึ่งกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินทางไปเกาหลีใต้ด้วยเหตุผลที่ต่างกัน คนหนึ่งอกหัก อีกคนรักความเป็นเกาหลี แต่จากที่ดู นี่มันคงเป็นบุพเพสันนิวาสชัดๆ คนที่ไม่ได้รู้จักกัน เดินทางไปประเทศเดียวกัน คนหนึ่งไปกับกรุ๊ปทัวร์ ขณะที่อีกคนไปเดี่ยวๆ แต่แล้วไม่ว่ายังไงพวกเขาก็ได้พบกัน จากอุบัติเหตุหรือเหตุผลกลใดของคนบนฟ้าก็ไม่ทราบ คนสองคนก็ได้มาเดินทางเที่ยวเกาหลีด้วยกัน ด้วยเงื่อนไขแปลกๆ
เราจะเที่ยวด้วยกัน แต่ไม่ต้องรู้จัก(ชื่อ)กัน เพราะเราจะพูดอะไรก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจกัน
หลังจากได้ดูแล้ว สิ่งที่ผมรู้สึกหลังจากออกจากโรงก็คือ “สิ่งหนึ่งที่ผมได้จากหนัง GTH ก็คือ เมื่อคุณฮากับบทตลกมากๆ คุณก็จะอินกับบทเศร้าๆ ได้มากเช่นกัน” ผมพอจะสรุปเรื่องราวที่ผมได้พบเจอวันนี้ในโรง 11 ได้ดังนี้ครับ
หนังเรื่องนี้พูดถึง…
ความรักเริ่มขึ้นตรงไหน? เป็นคำถามที่อยู่ในใจของคนเขียนบท งานนี้ ผู้กำกับและพระเอกของเราลงทุนร่วมกันเขียน ความรักของคนๆ หนึ่งเกิดมาได้สักพัก แต่กลับพังทะลายลงคงเหลือไว้เป็นตะกอนในใจ ขณะที่อีกคนความรักเดินทางอยู่อย่างทุลักทุเล คนสองคนเดินทางมาพบกัน แล้วความรักก็บังเกิดขึ้น รักซ้อนรัก เกิดขึ้นได้เสมอ ผมเดินทางบนถนนสายแห่งความรักมาได้พักใหญ่ๆ ผมพบว่า ความรักเกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลา และหมดไปได้ทุกที่ทุกเวลา ไม่อยากโทษว่าอะไรถูกอะไรผิดอีกแล้ว ความรักเป็นเรื่องของใจ ขึ้นอยู่กับว่าใจสองดวงนั้นมีลักษณะทางเคมีเป็นอย่างใด และแน่นอนว่า เวลาก็เป็นปัจจัยหนึ่งเช่นกัน
ความรักจะเกิดขึ้นได้ มีปัจจัยอะไรมาส่งเสริม บางครั้งแค่สิ่งเดียวคงไม่พอ คน เวลา สถานที่ และสถานการณ์ที่ประจวบเหมาะ ทำให้ปฏิกิริยาเคมีเกิดขึ้นได้ คนสองคนจึงรักกันได้ เช่นเดียวกับ ชายหญิงสองคนบนแดนกิมจิคู่นี้
เมื่อใจสองใจมาบรรจบในเวลาที่พอเหมาะ หากแต่ช่วงเวลาของการบรรจบนั้นช่างแสนสั้น ใจสองใจหวั่นไหวว่าจะเป็นเช่นไรต่อ เพราะเราไม่รู้จักกัน เลิกลากลับบ้านใครบ้านมัน อาจไม่มีวันสานต่อ แต่สิ่งที่ยังหลงเหลืออยู่คือตะกอนของวันเก่า ความทรงจำยังไงเล่า ทุกวันนี้ ใครบางคนยังคงคิดถึงวันเก่าๆ แม้เรื่องราวมันจะจบไปแล้ว นั่นแหละ ความทรงจำยังทำงานของมันอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย
นิยามของคำว่า “รู้จัก” ของคุณคือแบบไหน คนที่รู้จักชื่อ รู้จักหน้า เท่านั้นหรือเปล่า รู้จักนิสัยใจคอ รู้ว่าชอบอะไร ทำอะไร ใช่อย่างนั้นหรือเปล่า นิยามคำว่า “รู้จัก” ของหนัง “กวน มึน โฮ” เป็นแบบไหน ถ้าอ่านมาตั้งแต่ต้นก็คงพอค้นเข้าใจกันได้ แค่ “สิ่งเดียว” ที่คุณไม่รู้จักจากคนอีกคนหนึ่ง กับ “ทุกสิ่ง” ที่รู้จากการได้สัมผัสใกล้ชิดกับเขา อย่างไหนจะเรียกว่า คุณ “รู้จัก” เขาได้มากกว่ากัน อะไรสำคัญกว่าถ้าเราจะคบกับใครสักคน
สำหรับผม การรู้จักคนสักคนที่แสนพิเศษ จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องรู้จักทุกอย่าง ทั้งชื่อ หน้าตา และนิสัยใจคอ ขาดสิ่งไหนไป “การรู้จัก” จะไม่สมบูรณ์ไปในทันที
ขอโทษที่วันนี้ผมเขียนถึงหนังในลักษณะที่ออกจะแปลกๆ ไปสักหน่อย สิ่งที่ผมกระเทาะได้จากหนังที่ผมได้ดูฟรีอย่าง “โฮหรรษา” ในวันนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมต้องให้มากกว่ามาเล่าเรื่องให้อ่านเท่านั้น
ผมสนุกกับบทกวนๆ ของ เต๋อ ผมสะอื้นทุกครั้งกับน้ำตาของ หนูนา ผมอดอินไม่ได้ในทุกครั้งเพราะการตัดต่อที่ “เอาอยู่” ของผู้กำกับและทีมงาน ผมดีใจที่ GTH ให้ความสำคัญเชิญผมไปร่วมชมรอบสื่อฯ ทำให้ผมได้ดูหนังก่อนคนอื่น ความสดใหม่ที่ได้รับ ประสบการณ์การดูหนังกับผู้ร่วมชมในโรงที่ค่อนข้างมีคุณภาพ ทำให้ผมได้เต็มอิ่มกับหนังอย่างที่ผมต้องการ
ถ้านี่ไม่ใช่หนังที่น่าดูและน่าชวนไปดู มันก็ผิดไปละ
สิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกกับหนังของ GTH ก็คือ ระยะหลัง พวกเขาเล่นกับความตลกบ่อยครั้ง บางที ผมก็อยากได้ความอินแบบโรแมนติกนำคอมเมดี้บ้างเหมือนกันนะ
ผู้กำกับภาพยนตร์: บรรจง ปิสัญธนะกูล
ผู้เขียนบทภาพยนตร์: บรรจง ปิสัญธนะกูล, นนตรา คุ้มวงศ์, ฉันทวิชช์ ธนะเสวี
นักแสดงนำ: ฉันทวิชช์ ธนะเสวี, หนึ่งธิดา โสภณ
แนวภาพยนตร์: Romantic, Comedy
วันเข้าฉายในไทย: 19 สิงหาคม 2553
